sen trono nin norte
vistes con lóstregos
o teu reino espido
de mapoulas tráxicas
...
a xenerosidade máis alta
é un luxo
que só poden permitirse
os que van de baleiro pola vida
...
a lúa xa non está en flor
o inverno fica conxelado
desapareces de súpeto
como as ondas que se deteñen na superficie da auga
cando esta acaba adaptándose
á superficie que a contén
...
quen te quere son eu
non outro co meu rostro
