nivel seis: sex machine




morreu cos rulos postos




- ola, estás ben?

- ben? ben? .......non comprendo. Podo dicirche onde estás se me dis quen es e onde vives

- son guapo?

- guapo? non comprendo guapo. Se me dis quen es e onde estás, podo amosarche en que lugar da túa cidade está guapo

- quéresme?

- non comprendo quéresme. Non aparece nos mapas. Todo sería máis fácil se me deses os teus datos persoais. Descoñezo o teu perfil, só sei de ti o teu número de teléfono e o importe mensual da marabillosa tarifa plana ofertada por illamarabilla S.A.

-ben, de acordo. Pero sentes algo especial por min?

- sentir.....non comprendo. Especial.....si.....a nosa oferta especial  para todo o hemisferio norte está a piques de rematar, debes darte présa....pero todo sería máis doado se me dis onde estás

- estou aquí, contigo

- aquí.....aquí é un sitio ambigüo se non me dás coordenadas.....se me dis quen es e onde vives cecais poida axudarte

-non me deixes nunca

- deixar? non entendo deixar. Poderías empregar, por favor, unha expresión sinónima que poida recoñecer?

- abandonar, esquecer

- esquecer.....abandonar, non comprendo. Teño memoria universal próxima e remota. A miña presencia é ubicua. Só necesito ter cargada a batería. Non, non creo que me sexa posible esquecer nin abandonar. O meu cerebro electrónico é de cristal de cuarzo e está acoirazado por unha cámara de aceiro. Pero se me dis quen es quizais poida chegar a esquecerte. Se me dis onde estás poida que sexa posible dar cun lugar para abandonar pppppp..........ppppppppppp..............ppppppppppppppppppp








gas gasa néboa




entra                                                                 despois do mediodía                      a pedra lúa
o neboeiro                                                        de manteiga                                    sobe
as illas                                                               todo volve                                     envolta
por un momento                                                ser                                                 nun celofán
desaparecen                                                      verde                                            de silencio
                                                                         azul
as bateas                                                           e gris
pacen
liñas discontinuas
entre
as nubes                                                           no serán                                       dous ou tres versos
                                                                        raios dun sol moribundo                caen chumbo
as illas                                                              cobren a paisaxe                           líquido
ingrávidas                                                         cunha pátina                                 no meu mar                                                                                                        
aboian                                                              de cobre                                      e capturan                                              
de novo                                                            o barrio                                       escualos ávidos
no céo                                                              transfórmase                                nas mareas vivas
                                                                        nun ópalo(1)                                do meu mirar
                                                                        xigantesco                                    sen rumbo
                                                                                                                            a proa
                                                                                                                            perdida


(1) no futuro penso que sería máis prudente evitar calquera referencia mineralóxica. Os castróns da interpretación literal poden empezar a facer plans para poñerse a cavar coma posesos.





SEUDODEMOCRACIA NEOFEUDAL



1. Somos o estado: todo é noso. Para materializarnos escollemos os inimigos nº1 da humanidade, esa panda de sicópatas a sobresoldo que exercen de matóns.

2. Nós facemos a lei e nós facemos a trampa.

3. Vendemos e revendemos a Terra e todo o que nela se move. E o que non se move, poñémolo andar con dinamita de curso legal.

4. Hipotecamos toda forma de vida nos devaneos bursátiles de New York.

5. Non gobernamos. Limitámonos a repartir ostias e as ganancias da desfeita disfrazada de progreso e postos de traballo para o voluntariado que se preste en cada ocasión.

6. Non se sabe que queremos. Querémolo todo. Sempre.

7. Necesitamos carne de canón e de cadea que faga o traballo sucio. Sementamos a discreción entre a poboación: medo, ignorancia, incertidume, desánimo e subvencións. E tamén a ilusión de chegar a vivir dunha honrada pensión.

8. Queda desactivada calquera posibilidade de excelencia  na xestión pública: sanidade, medioambiente, transporte, educación.

9. Fomentando con diñeiro público a xestión privada, garantimos para o vulgo unha boa peneirada de fracasos en cadea que aseguren a sub - misión.

10. Somos un estado policial que sabe como exercer o control. Exhibimos actitudes mafiosas ante as cámaras porque, sinceramente, podemos permitírnolo guste ou non.

11. A vasalaxe está garantida a cambio de desprotección e grandes centros comerciais que fagocitan con éxito económico o ocio e a frustración.

12. Pague vostede on line a súa contribución.



asentamentos futuristas de poboación no rural
cando as mineiras empecen a ofertar postos de traballo

Cemiterio de deseño de Fisterra