de chocolate negro
rechea de milimétricas luces
a reflectiren na xalea violeta
que soltan os asteleiros
apenas abala
collo un pedaciño:
sabe a mar
e a inminencias de voos
de paxaros descoñecidos,
ole a nácara
de árbores submariñas que aínda non teñen nome
andar é suave
nestas ribeiras,
ao meu tacto
as areas ceden
e miles de ideas esmigalladas
forman cuncheiros:
son os beixos da marea baixa
esa lunática
que nunca se farta de preguntar
onde vai o vento.
Georgia O'keefe
