INVICTO

Dende a noite que paira sobre min,

negra coma o seu insondable abismo,

agradezo aos deuses se existen

pola miña alma invicta.

Caído nas gadoupas da circunstancia

ninguén me viu chorar nin pestanexar.

Baixo os golpes do destino

a miña cabeza ensanguentada segue ergueita.

Máis alá deste lugar de bágoas e ira

xacen os horrores da sombra,

pero a ameaza dos anos

encóntrame e encontrarame sen medo.

Tanto ten que o camiño sexa estreito,

que a sentencia veña cargada de castigo.

Son o amo do meu sino;

son o capitán da miña alma.

WILLIAM ERNST HENLEY