case







A nave atrabesando unha remota selba de bruídos
Métese por un kaneiro escuro e silensioso
Na rota descosida dun semiterio pribado
De sons nunca emitidos

Pasan perto case rosándonos
Nichos de semento armado de compoñentes armónikos en estddo cadavérico
A pasaxe cóbrese de follas amarelas
Follas xigantescas que se abren
Se abren

Na proa abandonada á súa sorte
Non queda máis que a konsiensia de alguén
Que se xulga soñando de pé cos ollos abertos
A visión regulada por un obturador automátic
ke remotamente se pecha
pechándose para sempre

sé finí




como non hai criado nin chacha
alguén terá que preparar algo para o xantar limpar ventilar encartar dirixir as manobras no barco
todas elas accións mal levadas
coa literatura de folletín
que nunca acaba de entregarse